വല്ലപ്പോഴും കോഴിയും മീനും താറാവും ഒക്കെ കഴിക്കുന്ന ആളാണ് ഞാൻ. ആരെങ്കിലും പാകം ചെയ്ത് വെച്ച് വിളമ്പിയാൽ സ്വാദുണ്ടെങ്കിൽ നല്ല പോലെ ആസ്വദിച്ച് കഴിക്കും. കൊന്ന പാപം തിന്നാൽ തീരും എന്നാണല്ലോ പക്ഷേ ഒന്നിനെയും ഞാൻ കൊന്നിട്ടില്ല അപ്പോൾ എന്റെ പാപം ഏതിൽപ്പെടും അതെന്നിൽ തന്നെ നിൽക്കുമോ അതോ തീരുമോ? ഓ അതെന്തെങ്കിലും ആകട്ടെ.
കപ്പയും കോഴിക്കറിയും മതി...ഞങ്ങളെല്ലാം അങ്ങനെ ബിജുഎട്ടന്റെ വീട്ടിൽ ഒത്തുകൂടി...ഞായറാഴ്ചകളിൽ അധിക സമയവും ബിജുഎട്ടന്റെയും സുശാന്തിന്റെയും വീട്ടിൽ ആയിരിക്കും..കപ്പ പാകമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.. പപ്പും പൂടയുമെല്ലാം മാറ്റി വൃത്തിയാക്കി വെച്ചിരിക്കുന്ന കോഴിയെ ബിജുഏട്ടൻ കയ്യിലെടുത്തു എന്നിട്ടെന്നെ നോക്കി "ഡോ ഡബിളേ ദേ ഈ കോഴിയെ ഒന്ന് നേരെയാക്കാൻ കൂടിക്കേ" ബിജു ഏട്ടന്റെ നീട്ടിയുള്ള ആ പറച്ചിലിന് വല്ലാത്ത ഒരറപ്പ് കാണിച്ച് കൊണ്ട് 'അയ്യേ...എനിക്ക് വയ്യ' എന്ന് ഞാൻ. "പെട്ടെന്ന് വെച്ച് വിളമ്പി തന്നാൽ ഞണ്ണാമല്ലോ അല്ലേ" ആരാദ് എന്ന് നോക്കുമ്പോൾ മ്മടെ രാജീവേട്ടൻ.. ഒരിളിഭ്യച്ചിരിയോടെ "പിന്നെന്താ" എന്ന് പറഞ്ഞ് വെട്ടി വിഴുങ്ങാൻ റെഡി ആയി ഞാനിരുന്നു. പറയുന്നതൊന്നും കേൾക്കാതെ സ്വാദോടുകൂടി കിട്ടിയതങ്ങ് കഴിച്ചു തീർത്തു.
സഹതാപം, അറപ്പ് ഇവയൊന്നും കഴിക്കുമ്പോൾ തോന്നിയിട്ടില്ല അന്നും ഇന്നും പക്ഷെ ചില രംഗങ്ങൾ നമ്മളിലേവരിലും വേദന സൃഷ്ടിക്കാറുണ്ട് ഈയിടെ നടന്ന പക്ഷിപ്പനിനിവാരണം ഒരുദാഹരണം. കൊല്ലുകയാണെങ്കിൽ അങ്ങ് തീർത്തേക്കണം അല്ലാതെ ഇത് ചുമ്മാ പാതി വെന്ത ശരീരവുമായി നീന്തിത്തുടിക്കാൻ വിട്ടത് കുറച്ച് കൂടിപ്പോയി. ചത്ത് വീഴുന്നതും തീനാളം വഹിച്ചോണ്ട് നീന്തുന്നതുമെല്ലാം എടുത്തെടുത്ത് കാട്ടിയുള്ള മാധ്യമങ്ങളുടെ ക്രൂരത അതിലും ഭയങ്കരം. വേദനയുടെ ക്വാക്ക് ക്വാക്ക് ശബ്ദം ചെവികളിൽ മുഴങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.
No comments:
Post a Comment