രോദനം...ആശ്രിത രോദനം.

ഏവർക്കും നാട് തന്നെ ആണ് ഇഷ്ടം. പക്ഷേ ഞാനടക്കം ലോകമെമ്പാടുമുള്ള പ്രവാസികൾ ഇവിടെ എത്തിയത് പിറന്ന നാടിനോട് സ്നേഹമില്ലാത്തത് കൊണ്ടല്ല. ഇവിടം ഇഷ്ടപ്പെട്ട് വന്നു നിൽക്കുന്നതുമല്ല. പലർക്കും പലതാണ്കാരണങ്ങൾ. സാമ്പത്തികം, ജോലി അതൊക്കെത്തന്നെയാണ്‌ പ്രധാന കാരണങ്ങൾ. അവനവന്റെ മേഖലക്ക് ഇണങ്ങിയതും അല്ലാത്തതുമായ തൊഴിലായിരിക്കാം ഇവിടെ ചെയ്യേണ്ടി വരുന്നത്. നാടിനെ അപേഷിച്ച് കുറച്ചെങ്കിൽ കുറച്ച് കൂടുതൽ ഇവിടെ ലഭിക്കും എന്നതിനാലാണ് ഇവിടെ പിടിച്ചു നിൽക്കുന്നത്. പിന്നീട് ഇവിടുത്തെ ജീവിത സാഹചര്യങ്ങളുമായ് പോരുത്തപെട്ട് എങ്ങനെയെങ്കിലും നാല് കാശുണ്ടാക്കി തിരികെ നാട്ടിലെത്തണം എന്ന് വിചാരിക്കുന്നു.. പക്ഷേ സാഹചര്യങ്ങൾ തിരിച്ചു പോക്ക് കുറച്ച് കഠിനമാക്കി മാറ്റുന്നു ... വെറുതെ പറയുന്നതല്ല...കാരണം പലതുണ്ട്. ഉദാഹരണം എന്നിൽ നിന്ന് തന്നെ തുടങ്ങാം.

ഞാൻ, ഒരു 4 സ്റ്റാർ ഹോട്ടലിന്റെ " HR " വിഭാഗം കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന മുദീർ ആണ്. ചൊള പറയത്തക്ക ഇല്ലെങ്കിലും ജോലി ഉഷാർ . വെറുതെ വീട്ടിൽ ചൊറിയും കുത്തി ഇരുന്ന് ശീലമില്ലാത്തത് കൊണ്ടാണ് കിട്ടിയ ജോലി നിയമം അനുവദിക്കുന്നില്ല എങ്കിലും 1 വർഷമായി ചെയ്തോണ്ടിരിക്കുന്നത്. പക്ഷേ ആ ഇരിപ്പിടത്തിൽ നിന്ന് കഴിഞ്ഞ ദിവസം ഞാൻ ഓടി.....എന്നെ അടക്കം ന്റെ ഭാര്യയേയും സംരഷിക്കാൻ. "അലി..അലി കല്ലിം വിജീഷ്.. റോ ഫോഗ്" ഹോട്ടൽ മുതലാളിയുടെ ശബ്ദം മുഴങ്ങുന്നു. "ഓടിക്കോ വിജീഷേ.... മക്തബ് അമൽ വന്നിട്ടുണ്ട്" എന്ന് അലിഭായ്. അങ്ങനെ ഞാനും കൂടെ അലിഭായിയും പോരാത്തതിന് സിൻജോയും മുകളിൽ കഫെറ്റീരിയയി ലെത്തി. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ പ്രസാദും. ( സിൻജോക്കും പ്രസാദിനും ഓടേണ്ട കാര്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല എന്ന് പിന്നീടാണ് അറിഞ്ഞത് ) . പറയത്തക്ക ചെക്കിംഗ് ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല എന്നാലും ഒന്നൊന്നര മണിക്കൂർ 'ഗോലി' കളിച്ച് ഞങ്ങൾ സമയം കളഞ്ഞു. തിരിച്ചിറങ്ങി വന്നപ്പോൾ മുദീർ ചോദിക്കുവാ എന്തിനാണ് ഓടിയതെന്ന്..ഹും.. നല്ല കഥ...ഞാൻ ഓടിയില്ലെങ്കിൽ കാണാമായിരുന്നു..അടുത്ത ദിവസം തന്നെ കുടുംബം അടക്കം നാട്ടിൽ എത്തിയേന്നെ. അപ്പോ ജോലി ചെയ്തതിന് കുറ്റം പറയാൻ നൂറാളുകൾ നിരന്ന് നിൽക്കും...ജോലി എടുക്കാതെ ഇരുന്നാൽ അതിനു വേറെ ഭാഷ്യവും ഉണ്ടാകും. എന്തായാലും പേടിച്ചു വിറച്ച് തന്നെ ആണ് ആശ്രിതർ ദേ ഇതുപോലെ ആസനം ഊന്നി ജോലി എടുക്കുന്നത്.

എല്ലാവരും പറയുന്നു ഓടി ഇങ്ങു പോരേ ജോലി ഒക്കെ നമുക്കിവിടെ നോക്കാം എന്ന്... കേൾക്കുമ്പോൾ സന്തോഷമുള്ള കാര്യം തന്നെ. smile emoticon : D പലരോടും പറഞ്ഞിരുന്നു വാക്കാലേ കൂടാതെ നുമ്മടെ എട്ട് പത്ത് വർഷത്തെ പ്രവർത്തനപരിചയ കടലാസുകളും അയച്ചു കൊടുത്തിരുന്നു. പക്ഷേ...എന്താന്നറിയില്ല. എന്റെ സുഹൃത്തായ അനൂപ്‌ മാത്രം ഉടനടി മറുപടി തന്നു....പക്ഷേ ശമ്പളക്കുറവ് അയതിനാൽ പുറകോട്ട് വലിഞ്ഞു. ചുമ്മാ വന്ന് നിന്നാൽ ജോലി കിട്ടുന്ന കാലമൊക്കെ കഴിഞ്ഞു അതുകൊണ്ട് ഒന്ന് മുട്ടിച്ച് കൊടുക്കാൻ ആളുണ്ടെങ്കിലേ കാര്യമുള്ളൂ.

അതുകൊണ്ട് ആയിരത്തിൽ അധികം വരുന്ന എന്റെ എല്ലാ മുഖപുസ്തക കൂട്ടുകാരോടും മനസ്സ് തുറന്ന് വീണ്ടും ഒരു കാര്യം അങ്ങ് തീർത്ത്‌ പറഞ്ഞേക്കാം. ഏവരും മനസ്സ് വെച്ച് ഞാനടക്കമുള്ള ആശ്രിതർക്ക് നല്ലൊരു ജോലി നമ്മുടെ നാട്ടിൽ തന്നെ ശരിയാക്കിത്തരുക. പലരും മടിക്കും പറയാൻ..പക്ഷേ എനിക്ക് മടിയില്ല ചോദിക്കാൻ. അപ്പോൾ എല്ലാം പറഞ്ഞപോലെ ..രോദനത്തിന് ശമനം ഉടനടി ഉണ്ടാകും എന്ന ശുഭാപ്തി വിശ്വാസം നിലനിർത്തിക്കൊണ്ട് തൽക്കാലം നിർത്തുന്നു.